زندگی کوتاه است و راه دراز و فرصت ها زود از دست میروند .
سخن نیکو ، صیاد دل هاست و خط زیبا نزهت چشم ها .
برد باری در زمان خشم و خوشرویی هنگام حسرت مشکل ترین کارهاست.
حاصل من از فضل فقط این شد که بر جهل خود دانا شوم.
فرومایگی شخص از دو چیز روشن می شود : بیهوده سخن گفتن و نپرسیده جواب دادن.
انسان باید خود را به دو چیز عادت دهد , جفای ایمان و ظلم بشریت .
انسان باید در دنیا مانند مهمانی باشد که او را به ضیافت دعوت کرده اند آن چه را پیش روی او آورند بخورد و انچه ندهند مطالبه نکند .
علت اینکه زنبورها وز وز می کنند این است که بلد نیستند حرف بزنند .
زن چیست ؟ بیماری است.
بشر باید بداند که فقط وفقط ازمغز انسان است که لذات، خوشی ها، خنده ه ها، شوخی ها و همینطور غم ها، دردها، اندوه ها واشک ها سرچشمه می گیرند.
اگر شکست نبود من هم نبودم.

بقراط (هیپوکرات) دومین نام بزرگ‌ترین حکیم یونانی است که در جزیره کیش به‌ سال ۴۶۰ (پیش از میلاد) زاده شد و در شهر لاریسا به‌سال ۳۷۵ (پیش از میلاد) درگذشت. وی هم‌زمان با افلاطون می‌زیست. نام پدرش هراکلیدس و نام مادرش فنارته بود. بقراط بعد از آموختن علوم در مکتب پدر، نزد دیمقراطیس (دموکریت)، فیلسوف بزرگ به‌تحصیل پرداخت و مدتی به‌عنوان پزشک دوره‌گرد در سرزمین یونان و آسیای صغیر به سیاحت و طبابت پرداخت. پسران بقراط، به‌نام‌های دراکون و تسالوس، همچنین دامادش پلیبوس سنت خانوادگی را ادامه دادند. او برخلاف آنچه شهرت دارد نه مخترع و نه پایه‌گذار علم طب بود، ولی در زمان خود احاطهٔ کامل بر دانشِ پزشکی ِ علمی و تجربی داشته و به‌لحاظ تشریح و نقد علمی شناخت بیماری‌ها، سرآمد بود. وی از شاگردان اسقلبیوس دوم است.